Een opstelling is een innerlijke ‘reis’

En dat vraagt moed en bereidheid. Overlevingsmechanismen beschermen ons tegen het voelen van pijn en verdriet, ervaringen die we in onze vroege kindertijd nog niet zelf konden reguleren in ons lijf. Met een opstelling zet je een deurtje van de bescherming open om alsnog naar die pijn te gaan kijken. Je maakt een stukje van de ziel vrij en dat is onlosmakelijk verbonden met het ervaren van pijn, verdriet, rouw, schuld, schaamte, etc. Dat wat je als kind hebt opgedaan aan het leven, daar loop je weer langsaf. Niet om opnieuw te lijden, maar om te erkennen dat het was zoals het was.